Tam bekledigim gibi, tanıdığım bir his gibi kitap. Thich Nhat Hanh’in 1985’de barış icin çalışanlara ve meditasyon ogrencilerine yaptığı konuşmalardan oluşmuş bir kitap. Kitabı bir günde bitirdim, ilk sayfalarda gözlerim doldu, sonra ilerleyen sayfalarda bir kaç damla yaş gozlerimden süzüldü, sonlara doğru ağladım. Ağlamak, neye ağladığımı anlamaya çalışmak çok anlamlı geldi, bir çok farklı his ve duygu da sayfalardaki cümlelere eşlik etti.

Beni etkileyen çok fazla cümle oldu, hepsi içimde kanat açtı, duygularımı uçurttu. Bazen huzur, bazen mutluluk, bazen acı ve çoğu zaman da sorumlu hissettim. Baş sayfalar tekrarlarmış gibiydi, sonra fark ettim tekrarlara ne kadar ihtiyacım olduğunu. Başlarda pek keyifliydim sonradan anladım ne kadar sığ kalabildiğimi.

Bitişi bir başlangıç hissi doğurdu, bildiğimi, anladığımı hissettiğim doğru yerde kalbimin çarpmasına duyduğum güven gibi.